ล่าสุด ในโลกออนไลน์มีการแชร์ข้อความจากสมาชิกเฟซบุ๊ก Aggarach Hoonngaum ซึ่งอ้างว่าเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ สภ.สลุย ได้โพสต์ข้อความแสดงความคิดเห็นว่า
ผมคิดแบบนี้...
วิศวกรนั่งในรถ หลังจากหนีและหลีกเลี่ยงเหตุปะทะมาตลอด (ตามวิสัยของคนมีปืนถูกกฎหมาย และได้เคยฝึกมา ไม่มีใครอยากยิงปืนตัวเองในที่สาธารณะ ถ้าไม่ร้ายแรงถึงชีวิตจริงๆ)
การนั่งในรถเป็นมุมอับที่หนีไม่ได้ ทั้งยังโดนจอดรถปะกบหน้าหลัง มีกลุ่มวัยรุ่นคู่กรณี วิ่งกรูกันเข้ามาล้อมทั้งคัน คนนั่งในรถมุมยิงกดมันไม่มี คนรุมกันเข้ามาก็ไม่อาจคาดเดาว่ามีอาวุธอะไรมาบ้าง ถึงได้เหิมเกริมขนาดนี้ จะมีช่องยิงก็ที่ระดับอก ทาบระดับเดียวกับหน้าต่างรถเท่านั้น ยิงขาคงไม่มีโอกาสแน่
กรณีถ้าเล็งแขน(สมมุติเล็งได้อย่างทนายบางท่านแนะ) เป้าเคลื่อนที่ไปมา ไม่ได้หยุดนิ่ง มีโอกาสยิงไม่โดนแขน ก็จะพลาดไปโดนตัวอยู่ดี ถ้าไม่โดนทั้งแขนทั้งตัวคราวนี้หลุดไปโดนผู้บริสุทธ์เบื้องหลังแน่นอน เพราะที่เกิดเหตุมีรถและคนมากมาย และการยิงพลาด นั่นหมายถึงต้องยิงซ้ำนัดที่ 2-3-4-5
การยิงสุ่มเพียง1นัดระหว่างโดนรุมยำ ไม่มีใครหวังให้ตาย เหยื่อเพียงหวังก็เพื่อหยุดยั้งภัยร้ายแรงที่เข้าถึงตัวแล้ว อย่างจำเป็นเร่งด่วน เพื่อให้ตนและครอบครัวปลอดภัย และต้องชี้ไปที่เป้าหมายใหญ่เพื่อให้เหตุการซึ่งหน้าหยุด และไม่ให้กระสุนพลาดไปโดนผู้ไม่เกี่ยวข้อง
คนครองปืนอย่างถูกกฎหมายทุกคน ต้องใส่ใจเคสนี้อย่างจริงจัง
เพราะมันเกิดกับใครก็ได้ ถ้าไม่รักษาชีวิตเราจะซื้อปืนถูกกฎหมายไว้ทำไม ???
"มีปืนแล้วไม่ได้ใช้ ดีกว่าจะใช้แล้วไม่มี"
"ปืนมันคือทรัพย์สิน ที่ใช้ดูแลชีวิตและทรัพย์สินของเรา"และ
"เป็นสิ่งที่ต้องใช้ ในโอกาสสุดท้าย ที่ยังมีชีวิตเท่านั้น"
หากเราถูกฆ่าตายแล้ว มีปืนไม่ยิงก็ไร้ประโยชน์
จำไว้ครับ
"เดินขึ้นสู้ในศาล ดีกว่าถูกหามขึ้นศาลา"
Cr.Aggarach Hoonngaum