นิทานสอนมนุษย์ป้า ทำไมยังต้องนั่งรถเมย์
เหตุเกิดบนรถเมล์สายหนึ่ง…
มีคุณป้าหิ้วตะกร้าผักเพื่อไปตลาดขึ้นรถมา
เจ้าหนุ่มเห็นป้าจึงรีบลุกให้นั่ง
คุณป้ายิ้มแล้วถามว่า : ไอ้หนุ่มปีนี้อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ…?
ชายหนุ่มตอบ : 28 แล้วครับ
คุณป้าว่า : 28 แล้วยังต้องมายืนเบียดเสียดบนรถเมล์อีกหรือ ลูกสาวป้าอายุแค่ 22 ก็ซื้อรถเองแล้ว…!!
คุณป้าท่านนี้แทนที่จะสำนึกบุญคุณที่เขาลุกให้นั่งแล้วกล่าวขอบคุณเขา แต่เปล่าเลย..
กลับตั้งใจเสียดสีว่าอายุ 28 แล้วยังไร้ความสามารถซื้อรถขับ ดูลูกสาวฉันซิเก่งมากอายุแค่ 22 ก็ซื้อรถขับได้แล้ว
โดยปกติคนที่อุตส่ามีน้ำใจ แต่กลับถูกดูแคลนแบบนี้คงจะมีอารมณ์โกรธ แต่… เขากลับไม่โกรธ
และ ตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า : ผมก็หาเงินซื้อมาได้คันหนึ่ง
และ ก็ให้แม่ใช้ เพราะผมไม่อยากเห็นแม่ผมลำบากขึ้นรถเมล์
มาเบียดเสียดคนบนรถด้วยในวัยนี้เพื่อไปตลาดหรอกครับ
คราวนี้คนที่เสียหน้ากลับกลายเป็นคุณป้าเอง จากการตอบกลับอันสุดยอด ไหวพริบชั้นเซียน
ทั้งยังกระทุ้งปัญหาสังคมให้เราได้คิดกัน… มีอะไรให้ภูมิใจหรืออวดต่อใครๆงั้นเหรอ..? หรือ เพียงแค่อยากเปรียบเทียบว่าลูกฉันเก่งอย่างนั้น อย่างนี้ ลูกเทอทำได้หรือเปล่า
การมีลูกเก่ง นั้นเป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจอยู่หรอก เพราะ
เป็นการแสดงถึงการอบรมสั่งสอนเลี้ยงดูมาด้วยดี
ทำให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีมีอนาคต
แต่อย่าได้เที่ยวเอาไปเปรียบเทียบเพื่อดูแคลนผู้อื่น
คุณป้าคนนี้แม้ว่าลูกจะเก่งเพียงใด
ทำไมคุณป้ายังต้องมาขึ้นรถเมล์เพื่อไปตลาดอีกล่ะ..? การมีลูกหลานกตัญญู และ
เป็นคนดีนั้นมันน่าอิจฉากว่าเยอะเลย
Cr. ขอบคุณต้นฉบับจาก : ต่อตระกูล ยมนาค
