Home »
Uncategories »
อย่าเลื่อนผ่านเลย หากใครยังมีแม่อยู่ อ่านแล้วจะรักท่านมากขึ้น
อย่าเลื่อนผ่านเลย หากใครยังมีแม่อยู่ อ่านแล้วจะรักท่านมากขึ้น
ใกล้จะสงกรานต์แล้ว อย่าลืมเดินทางกลับไปหาพ่อแม่ ที่ท่านกำลังคอยรอคุณอยู่ที่บ้านนะครับ
ห่อข้าวของแม่
#ทุกๆวันก่อนไปโรงเรียน
เด็กน้อยจะมารับข้าวสองห่อที่แม่ทำให้นำไปกินที่โรงเรียนสม่ำเสมอ ยามกลับบ้านตอนเย็น แม่ก็จะเตรียมข้าวอีกห่อเป็นห่อที่สาม ยามเมื่อลูกชายกลับมาถึงบ้าน นานวันลูกชายเริ่มเติบโตขึ้น
#แม่ก็เริ่มแก่ชราลงมากจนเดินไม่ได้
เป็นที่น่ารำคาญใจของเจ้าลูกชายคนเดียวเหลือเกิน … เพราะเขาต้องคอยหาข้าว หาน้ำให้แม่แก่ๆ ที่พูดน้อย บ่นน้อย เงียบขรึมแต่น่ารำคาญของเขาทุกวัน
#ที่ท่านไม่พูด
ก็เพราะว่ากลัวลูกจะรำคาญแต่ก็ไม่วายที่ลูกชายเบื่อที่จะเลี้ยงดู
#ชายหนุ่มคิดในใจว่า
สักวันจะต้องนำแม่แก่ๆ คนนี้ ไปปล่อยให้อยู่ในป่า จะได้หมดความรำคาญ …
#และวันนี้
เจ้าลูกชายก็ได้ตัดสินใจแล้ว เพราะขี้เกียจ เลี้ยงดูแม่ คิดว่าแม่จะเป็นจะ ต า ย อยู่ในป่าก็ช่าง
#เขาจึงบอกแม่ว่า
แม่…วันนี้เราจะไปเที่ยวป่ากัน ส่วนแม่ … ก็รู้ดีว่าลูกชายคงรังเกียจ รำคาญ และมีความตั้งใจนำเธอไปทิ้งเสีย
#นางจึงบอกลูกชายว่า
ลูก …แม่แก่แล้วแม่รู้ตัวดี หากไม่เหลือบ่าฝ่าแรงเจ้ามากนัก แม่ขอเพียงข้าวห่อให้แม่ซักสามห่อ…จะได้ไหม
#ชายหนุ่มได้ฟังจึงตัดความรำคาญ
ด้วยการห่อข้าวห่อเล็กๆ สามห่อ นำมาให้แม่แก่ๆ ด้วยความไม่พอใจนัก
#ระหว่างทาง
แม่ไม่พูดไม่จา…ไม่ถาม…ไม่ว่าอะไร…เมื่อมาถึงทางเข้าป่า #แม่ผู้ชรา..แม่ผู้ที่ลูก
ไม่รัก ได้แอบล้วงห่อข้าวที่เตรียมมาแล้ววางข้าวหนึ่งห่อไว้บนพื้นที่ปากทาง เมื่อเข้าป่ามา ได้ซักพักหญิงชราก็ได้แอบแขวนข้าวห่อที่สองไว้ที่กิ่งของต้นไม้ และเมื่อเดินมาถึงปลายทางป่าลึกไกลมากแล้ว..
เจ้าลูกชายไม่พูดพร่ามกระไร ด้วยจิตใจคิดแต่รำคาญแม่แก่ชราจึงอุ้ม และวางแม่ของเขาลงบนโขดหินกลางป่าลึก แล้วเจ้าลูกชายก็หันหลังเดินกลับออกไปในทันที โดยไม่หันกลับมาแม้เพียงสักหางตาที่จะมองแม่ที่เค้าเพิ่งอุ้มมาทิ้ง …
#ตอนนี้เอง
แม่ก็ได้ตะโกนตามหลังลูกชายไปว่า “#ลูก…ข้าวห่อของแม่นี้ เจ้าจงนำไปกินเสีย
ให้อิ่มเถิดลูก”
#ฝ่ายเจ้าลูกชายด้วยความหิว
จึงรีบคว้าห่อข้าวเดินออกมากินเพราะความหิว โดยไม่ได้สนใจแม่ที่นั่งมองเงียบๆ อยู่บนโขดหินที่ไม่ห่างไกลมากนัก เค้าไม่คิดสักนิดเลยว่าแม่ของตัวเองจะหิวหรือไม่ เพราะตัวเองไม่ได้เตรียมข้าวมาด้วย มัวแต่คิดเรื่องที่จะนำแม่มาทิ้ง
เมื่อกินเสร็จเขาตัดสินใจเดินจากออกไปทันที โดยมีสายตาเศร้าๆ จากหญิงชรา ที่ร่างกายโรยรา และเดินไม่ได้นั่งมองตามจนลูกชายนั้น ลับสายตาไป …
#แม่… เมื่อเห็นลูกเดินจากไป
จึงตะโกนไล่หลังว่า .. “เดินดีๆ นะลูกจะได้ไม่หกล้ม กลับทางเก่าหล่ะนะ จะได้ไม่หลงทาง”…
#เมื่อลูกชายของนางเดินจากไป
ระหว่างทางเขาเริ่มหิวอีกครั้ง นี่มันก็หลายชั่วโมงแล้ว พลัน … สายตาก็เหลือบไปเห็นห่อข้าวของแม่ ที่แขวนอยู่ที่กิ่งของต้นไม้ เขาจึงรีบคว้ามากิน เพราะความหิว เมื่ออิ่มแล้วขาจึงเดินทางต่อไม่นานฟ้าก็เริ่มมืด …
#เมื่อถึงปากทาง
เขาพบห่อข้าวห่อที่สามของแม่วางอยู่บนพื้น พร้อมกระดาษเล็กๆ ในห่อข้าว เขาหยิบมันขึ้น มาเปิดดู ใจความบนกระดาษใบเล็กๆ เป็นลายมือที่ไม่ได้สละสลวยนัก มีใจความเขียนว่า
#ลูกรักของแม่
แม่คิดถึงและห่วงใยลูกเสมอนะลูก
ไม่มีวันใดที่แม่จะยอมให้ลูกของแม่หิว นี่คือข้าวห่อที่สาม ของแม่
ที่มันคงพอจะทำให้ลูกของแม่หายหิว และพอที่จะทำให้ลูกของแม่ มีกำลังเดินทาง
กลับบ้าน อย่างปลอดภัย”
ต่อไปนี้ลูกจะต้องดูแลตัวเองให้ดี…นะลูกนะ”
รักลูกมากนะ จาก “แม่”
ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้
ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา
เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา
หวังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ.
#นี่แหละหนาคนเรา
แม่เลี้ยงลูกตั้งแต่เล็กจนโตได้
#แต่แล้วทำไม?
แม่คนเดียว…ลูกเลี้ยงไม่ได้ เรื่องราวแบบนี้ ไม่เป็นแค่สมัยก่อนเท่านั้น
#ลูกๆเดี๋ยวนี้ก็เช่นกัน
พอเห็นพ่อแม่แก่เฒ่าลงก็เกิดการเบื่อหนาย
ไม่เลี้ยงดู บางคนทิ้งไปโดยไม่ใยดี
และหันกลับมาดูว่าพ่อแม่จะเป็นเช่นไรบ้าง
ลูกๆ จะคิดบ้างไหมว่า…พ่อแม่จะอดไหม
จะอิ่มไหม จะกินอิ่มนอนอุ่นหรือไม่
#ลูกบางคนรำรวยล้นฟ้า
แต่กลับนำพ่อแม่ไปทิ้งไว้ที่บ้านพักคนชรา
ให้เค้าดูแล โดยที่ตนเองเป็นลูกแท้ๆ
กลับไม่สนใจและใส่ใจจะไปหา และเยี่ยมเยียน
โดยไม่คิดว่าพ่อแม่จะคิดเช่นไร
#คุณจงจำไว้ว่า
พ่อแม่ไม่ได้ต้องการความสุขสบาย
หรือต้องการที่จะถูกทิ้งแบบนั้นเลย
#สิ่งที่พ่อแม่ต้องการคือ
ขอแค่ได้อยู่กับลูกกับหลาน ได้มีลูกหลาน
อยู่ไกล้ๆ ได้ดูแลเอาใจใส่ท่านบ้างเมื่อยามท่าน
ทำอะไรไม่ได้แล้ว แค่ได้เห็นลูกหลานอยู่ดีกินดีแค่นั้นท่านก็มีความสุขแล้ว
ท่านไม่เคยหวัง หรือต้องการอะไรไปมากกว่านั้นเลย
#ขอให้ท่านผู้อ่านทุกๆท่านจงคิดใตร่ตรองและพิจารณาด้วยสติด้วยปัญญา
ขอบคุณแหล่งที่มา : ธรรมะเตือนสติ