ค่านิยมเรื่องสินสอดแต่งงานในบ้านเราถือเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมากๆ บางครั้งสามารถทำให้เกิดความร้าวฉานระหว่าง 2 ครอบครัวได้เลยทีเดียว หากราคาสินสอดที่ตกลงกันระหว่างฝ่ายหญิงและฝ่ายชายไม่เป็นที่พอใจของแต่ล่ะฝ่าย แต่ถ้าหากตกลงกันได้ด้วยดี ครอบครัวทั้ง 2 ทั้งสองฝ่ายย่อมดองเป็นเครือญาติกันได้อย่างเหนียวแน่น หากเจรจาเรื่องสินสอดกันไม่ได้ หรือมีข้อบาดหมางใจในเรื่องค่าสินสอดก่อนแต่งงาน เป็นที่รู้กันดีเลยว่า ปัญหาชีวิตคู่ของบ่าวสาวคู่นั้นจะต้องตามมาอย่างแน่นอน อย่างเช่นคู่นี้
เรื่องราวต่อไปนี้ เป็นอุทาหรณ์ มุมมองสะท้อนสังคมอีกด้านนะคะ
เป็นเรื่องราวของ เพื่อนคนหนึ่งสมัยเรียนมัธยม ดิฉันกับเพื่อนคนนี้ สนิทสนมกันมานานพอสมควรค่ะ ครอบครัวเธอฐานะค่อนข้างยากจน แต่เธอเป็นคนไฝ่ดี เรียนดี เธอทำงานพิเศษหาเงินส่งตัวเองจนจบ เธอได้พบรักกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเรียนอยู่ที่เดียวกัน คบกันมาหลายปีจนเรียนจบวางแผนแต่งงานกัน
ก่อนแต่งฝ่ายหญิงเอ่ยกับพ่อแม่ว่า พวกตนยังทำงานได้ไม่นาน ขอร้องว่าสินสอด อย่าสูงเกินไปได้ไหม ตอนนั้นครอบครัวนี้ทะเลาะ ตบตีลูกสาวบ้านจะแตกกันเลยทีเดียว คนเป็นพ่อนะคะ ถึงขั้นขู่ลูกสาวว่าจ้างทนายเดินเรื่องจะฟ้องร้องเอาสินสอดจากฝ่ายชาย ตอนนั้น ฝ่ายหญิงไม่กล้าบอกฝ่ายชาย เอามาระบายกับดิฉัน คนฟังน้ำตาไหลตาม ใจจะขาดตาม

ไม่นานหลังจากวันนั้น ฝ่ายชายก็เดินทางไปสู่ขอตามประเพณี ตอนไปสู่ขอ พ่อแม่ฝ่ายหญิงก็ เรียกสินสอดเฉียดครึ่งล้าน พ่อแม่ฝ่ายชายถึงกับเหวอ เพราะครอบครัวพื้นเพของทั้งบ้านฝ่ายชายและฝ่ายหญิงก็ไม่ได้ต่างกันมาก ผู้ใหญ่ฝ่ายชายก็พยายามกล่อม หว่านล้อม ไปๆมาๆ พ่อแม่ฝ่ายหญิงบอก ยังไงก็ต้องหามาให้ได้ ห้าแสน ทองเก้าบาท เอามาวางโชว์ ให้ชาวบ้านเห็นก็ยังดี
วันแต่ง พ่อแม่รวมทั้งตัวว่าที่เจ้าบ่าวเอง ก็ดื้นรนหาเงินและทองจนครบตามจำนวน  เอาไปวางใส่พานโชว์ชาวบ้าน แต่หลังงานเลิก พ่อแม่ฝ่ายหญิง เห็นเงินกองใหญ่เป็นฟ่อนๆอยู่ตรงหน้า ก็หอบเงินหนี ลูกสาวลูกเขย ทวงถามสัญญาที่ตกลงกันแต่แรก ก็บอก "ให้กูแล้ว จะเอากลับไปทำไม ค่าน้ำนมกู กูเลี้ยงมา กูเบ่งคลอดมา อย่ามาเนรคุณ ต้องตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ " บลาบลา (นึก ออกป่ะค่ะ ลูกสาวดิ้นรนหาทางเรียนเอง ทำทุกอย่างสู้ด้วยลำแข้งตัวเอง คือจะขอเงินสักบาทต้องทนฟังเสียงด่าทอ หยาบคายจากพ่อแม่มาตลอด)

ฝั่งเจ้าบ่าวกับพ่อแม่ โกรธจนสั่น โกรธจนพูดอะไรไม่ออก พวกเขาพาเจ้าสาวขึ้นรถกลับบ้านตอนนั้นเลย นับว่าโชคดีอยู่ที่ ฝ่ายชายยังรักเธอไม่เสื่อมคลาย ถึงปัญหาตรงนี้มันจะหนักหนา แต่พ่อแม่ฝ่ายชายเกลียดครอบครัวฝ่ายหญิงเข้าใส้ พาลเกลียดลูกสะใภ้อย่างเธอไปด้วย เธอต้องย้ายเข้ามาอยู่บ้านฝ่ายชาย เพราะตอนแรกๆก่อนแต่งพ่อแม่ผู้ชายรักและเอ็นดูมาก ฝ่ายหญิงก็เคารพรักพ่อแม่ฝ่ายชายมาก อยากให้ย้ายเข้าไปอยู่ด้วยกัน
แต่พอเกิดเรื่องปัญหาเงินค่าดอง ทำให้ทุกอย่างกลับตาลปัด เธอไม่เคยมีความสุขเลยแม้แต่วันเดียว ต้องทนฟังเสียงประนาม ด่าทอเหยียดหยาม ดูถูกดูแคลน หาว่าเธอรวมหัวกับพ่อแม่โกงเงินสินสอด แต่เธอทนเพราะรักสามีมาก หนักเข้าฝ่ายชายก็เอนไหวไปตามแรงยุยงของพ่อแม่
เธอทนจนถึงที่สุด ที่สุดของที่สุด สุดท้ายเลยตัดสินใจหย่าขาด หย่าทั้งที่ยังรักสามีนั่นล่ะ
เข้าบ้านหลังนั้นตัวเปล่า ก็ออกจากบ้านหลังนั้นมาแต่ตัวเหมือนกัน

ซมซานกลับไปบ้านพ่อแม่ สิ่งที่ได้รับ กลับไม่ใช่อ้อมกอดกำลังใจ หากแต่เป็นการเหยียบย่ำซ้ำเติม จากน้ำมือของบุพการี เธอเหมือนลูกนกหลงทางไร้ที่พึ่ง พ่อแม่ไม่ได้คิดว่า ตัวเองเป็นต้นเหตุที่ทำให้ชีวิตคู่ลูกสาวตั้งพังทลาย กลับโทษเธอว่า เพราะเธอทำตัวเอง กรรมเก่าของเธอเอง
เธอถามหาเงินสินสอดขวัญถุง ที่พ่อแม่บอกว่าจะคืนให้ ก็โดนไล่ออกจากบ้าน หาว่า แกล้งเล่นละครจะหาทางออกอุบาย มาเอาเงินคืน
จนสุดท้าย เพื่อนคนนี้ก็ออกจากบ้านและไม่ติดต่อกับทางบ้านอีกเลย
ทุกวันนี้เธอมีความสุขกับชีวิตคู่ครั้งใหม่ กับสามีที่รักเธอจริง มีลูกสาวน่ารักหนึ่งคน
เธอ บอก ผ่านเรื่องร้ายๆมาวันนั้น ถึงวันนี้เธอไม่เคยคิดกลัวคิดท้อแท้ เพราะเธอแกร่งเกินจะล้มแล้ว ส่วนพ่อแม่ก็ยังหาทางตามรังควานชีวิตคู่เธออยู่เรื่อยๆ เพราะเงินห้าแสนตรงนั้นหมด หายไปกับลมแล้ว เธอขอให้ดิฉันนำเรื่องราวของเธอมาเผยแพร่เป็นวิทยาทาน
พวกคุณหลายๆคนในที่นี้ อาจจะโชคดีมากๆๆที่พ่อแม่เข้าใจ และยอมรับคุณ  ไม่เอาเงินสินสอดมาบั่นทอนความสุขของลูกเต้า
ถ้าคุณพ่อคุณแม่ท่านใด ไม่หวังรวยเงินก้อนทางลัดจากลูกเขย ยกสินสอดให้ลูกไปตั้งตัว เป็นเงินขวัญถุง
รักและเอ็นดูลูกเขยลูกสะใภ้อย่างดี ทุกอย่างงราบรื่นดี ดิฉันขอคารวะจิตใจความเป็นพ่อแม่ จริงๆค่ะ
มันเหมือนละครน้ำเน่าหลังข่าว หลายคนอาจจะไม่เชื่อว่ามันมีอยู่จริง แต่เชื่อเถอค่ะว่า เลวร้ายกว่านี้ก็มี โดยส่วนตัวแล้ว ถ้าในอนาคตภายภาคหน้ามีลูกสาว ลูกชาย ดิฉันไม่เคยคิดว่า จะให้ตัวเองเป็นภาระของลูกเต้า ดิฉันไม่ปรารถนาจะให้ลูกมาส่งเสีย เพราะมีงานทำ เก็บออมมีเงินเก็บ มีประกันชีวิตประกันสุขภาพอย่างดี พวกเขาต้องสร้างครอบครัวมีชีวิตเป็นของตัวเอง
ดิฉันมีลูกเพราะอยากมี ตั้งใจจะมี ไม่ได้หวังจะมีเพื่อเอามาหาประโยชน์ใส่ตัว สิ่งสำคัญที่สุด คือ ไม่คิดจะเอาการอุ้มท้องตั้งท้องตรงนั้น มาเป็นเงื่อนไขบุญคุณล้นฟ้ากับลูก เพราะเราเลือกจะทำให้ลูกเกิด ลูกเลือกเกิดไม่ได้ พวกเขาไม่ได้บังคับพวกเราให้ทำให้เขาเกิดมา การคลอดมันเป็น กระบวนการทางธรรมชาติของการดำรงเผ่าพันธุ์ สตรีเมื่อตั้งครรภ์ธรรมชาติมันจะดำเนินไปตามครรลองของมันเอง ความเจ็บปวดตรงนั้นก็เป็นธรรมชาติของการคลอด แม้แต่การคลอดธรรมชาติ คนเป็นพ่อแม่ยังไม่สามารถกำหนดวันคลอดเองได้ ธรรมชาติมันกำหนดของมันเองแล้ว
ขอขอบคุณข้อมูลจาก siamupdate.com ที่มาจาก : www.thanaza.com
ของคุณรูปภาพจาก : https://board.postjung.com,Pinterest,Cru