“คนดีจริง” มักจะอยู่ในวันที่ยากลำบาก “คนดีแต่ปาก” มักจะทอดทิ้งเอาตัวรอดเสมอยามที่เรา “ทุกข์”

สิ่งที่แยกแยะคนดีไม่ดี คือ บุญกับบาป

สิ่งที่แยกแยะคนคู่ครองคนรักว่าดีหรือไม่

ก็ต้องแยกจาก ความยากลำบาก นี่แหละ

บางคนคบด้วยผลประโยชน์ พอหมดค่าเขาก็ไป

บางคนรักเขามาก ทุ่มเทมาก แต่ลืมมองไปว่าอีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกัน เขาอยู่เพราะเราดี เมื่อไหร่ที่เขา เจอคนที่เขารัก เขาก็ไป

บางคนลำบากกันมาก็มากกว่าจะสร้างเนื้อสร้างตัว พอวันที่เขามั่งมี เขาก็เปลี่ยนใจจากเราเป็นคนอื่นๆ ก็มีเช่นกัน

คู่ครองคนรัก หากไม่ได้ตั้งตน ตั้งมั่นอยู่บนความซื่อสัตย์ ศีล เมตตา มุทิตา อุเบกขา แล้วการประครองนักในเวลานี้จึงยากนักที่จะจับจูงมือกันไปยังบั้นปลายชีวิต จนกว่าความต า ย จะมาพรากจาก

วิธีดูคน ให้ดูที่ยามเราลำบาก เจ็บป่วยไข้ ทุกข์ยากลำบาก เขายังอยู่ไม่ทอดทิ้งไปไหน หากเขากล้าจากไปยามที่เราต้องการเขามากที่สุด

เธอจงรีบปล่อยมือเสีย เพราะเขาไม่ได้รักเราหรอก เขารักตัวเองมาก จนไม่อยากให้ตัวเองต้องมาลำบากกับเรา

คนเรามีรักได้ แต่ต้องอย่าปิดหู ปิดตา ยอมรับความจริงที่เกิด อย่ามองแค่มุมเรารักเขา แล้วเขาปฏิบัติกับเราเช่นไรก็ไม่สน ไม่งั้นก็เจ็บนะสิ เพราะรักของเรากับเขามันไม่เสมอกัน

ใจคนเปลี่ยนแปลงเสมอ วันนี้อาจรัก ชั่วโมงถัดไปอาจเลิก

ใจคนไม่แน่นอนเสมอ คำสัญญาที่เคยให้ไว้น้อยคนที่จะทำได้

ใจคนไม่เที่ยงแท้แน่นอน อย่ายึดติดในวันที่เขาเปลี่ยนใจ

ทุกข์-สุข ก็เท่านี้ ทุกๆ อย่างคือ ของไม่เที่ยง

ไม่มีธรรมข้อไหนบอกว่าหากเราดี เราจะไม่สูญเสีย

ไม่มีกฏข้อไหนบอกเราหมั่นทำความดี เราจะได้ทุกอย่างที่เราต้องการ

ทุกๆอย่างล้วนดำเนินไปตาม “ธรรมะจัดสรร กรรมจัดสรร ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมักนำเราไปสู่จุดที่ดีกว่าเสมอ

ขอขอบคุณที่มาจาก : นามบุญ